MÓJ SZEF ZWOLNIŁ MNIE BEZ ŻADNEGO WYJAŚNIENIA. NASTĘPNEGO RANKA OBUDZIŁAM SIĘ Z WIADOMOŚCIĄ OD JEGO ŻONY: „SPOTKAJ SIĘ ZE MNĄ. MUSZĘ POWIEDZIEĆ CI PRAWDĘ.”
Zawsze byłam zaangażowaną i lojalną pracownicą i myślałam, że mam dobre relacje z moim szefem, Gregiem.
Był surowy, ale sprawiedliwy. Wymagający, ale gotowy do słuchania.
Mijały lata, ciężko pracowałam, brałam nadgodziny, aby udowodnić swoją wartość. Wierzyłam, że zasłużyłam na swoje miejsce w firmie.
Gdy Greg wezwał mnie pewnego popołudnia do swojego biura, myślałam, że to rutynowa rozmowa.
Ale ten dzień zmienił moje życie.
— Lena, — zaczął, unikając mojego spojrzenia, — przykro mi, ale musimy cię zwolnić.
Przez chwilę miałam pustkę w głowie.
— Co? Dlaczego? — wyjąkałam, przytłoczona szokiem i niedowierzaniem.
— Przykro mi, Lena. Po prostu nie mamy już budżetu na twoje stanowisko, — wyjaśnił, unikając mojego wzroku. — To nic osobistego, tylko biznes. Otrzymasz odprawę, dział kadr wyjaśni ci szczegóły.
Nie mogłam tego pojąć. Jak wszystko mogło się tak nagle zmienić? Dopiero co zakończyłam ważny projekt, otrzymałam pozytywne oceny i dawałam z siebie wszystko dla zespołu. Nie było żadnego ostrzeżenia, żadnej oznaki, że moje stanowisko jest zagrożone.
— Jesteś pewien? — zapytałam drżącym głosem. — Tak ciężko pracowałam dla tej firmy. Dlaczego teraz?
Greg westchnął, wyraźnie zakłopotany.
— To nie moja decyzja, Lena. To decyzja firmy. Przykro mi, ale nic nie mogę zrobić.
Spakowałam swoje rzeczy, a w głowie mi się kręciło. Wychodząc z biura po raz ostatni, starałam się powstrzymać poczucie zdrady. Ale było to przytłaczające. Oddałam wszystko dla tej pracy, a teraz nie miałam nic.
Następnego ranka obudziłam się z wiadomością, która zmroziła mi krew w żyłach.
„Spotkaj się ze mną. Muszę powiedzieć ci prawdę. – Sarah.”
Wiadomość była od Sarah, żony Grega. Od lat z nią nie rozmawiałam i nawet nie wiedziałam, że ma mój numer.
Serce zaczęło mi szybciej bić. Czego chciała? Dlaczego kontaktowała się ze mną właśnie teraz, po tym wszystkim?
Wahałam się. Dlaczego Sarah, kobieta, którą ledwo znałam, chciała się ze mną spotkać? Miałam ochotę zignorować wiadomość, ale coś we mnie kazało mi się zgodzić. Może było coś, co musiałam wiedzieć. Może to był brakujący element układanki.
Zgodziłam się spotkać z nią w małej kawiarni w centrum miasta, mając nadzieję na odpowiedzi.
Gdy dotarłam, Sarah już siedziała przy stoliku, z mocno splecionymi dłońmi. Wyglądała inaczej—starsza, bardziej zmęczona—ale w jej spojrzeniu było coś intensywnego, czego wcześniej nie widziałam.
— Lena, — powiedziała cicho, poważnym tonem. — Dziękuję, że przyszłaś. Wiem, że to dziwne.
Kiwnęłam głową, niepewna, co powiedzieć.
— Dlaczego chciałaś się ze mną spotkać? Co się dzieje?
Sarah wzięła głęboki oddech, jej wzrok na chwilę powędrował w stronę okna, zanim znów spojrzała na mnie.
— Nie wiem, jak to powiedzieć, ale czuję, że powinnaś poznać prawdę. Greg nie zwolnił cię z powodu budżetu, Lena. To było kłamstwo.
Zamarłam.
— Co masz na myśli? Powiedział, że to przez budżet.
Sarah zacisnęła usta, jej głos drżał.
— To nieprawda, — przyznała. — Zwolnił cię przeze mnie.
Zamrugałam, próbując zrozumieć.
— Przez ciebie? Co masz na myśli?
Jej twarz była pełna poczucia winy.
— Greg i ja… Nasze małżeństwo od miesięcy jest katastrofą. Ciągle się kłócimy, a on… — Sarah zawahała się, a potem opuściła wzrok. — Miał romans.
Zabrakło mi tchu.
— Greg cię zdradzał?
Kiwnęła głową ze łzami w oczach.
— Tak. Ale nie z kimś przypadkowym. Z tobą.
Jej słowa uderzyły mnie jak cios w brzuch.
— Co? Ja—
— Wiem, — przerwała mi i otarła łzę. — Ale Greg tak myślał. Jest tobą obsesyjnie zainteresowany, Lena. Pragnął cię od miesięcy. Już wcześniej chciał cię zwolnić, ale nie mógł. Dlatego ostatnio był tak zdystansowany, dlatego przestał z tobą rozmawiać na spotkaniach. Próbował się od ciebie odciąć, wmówić sobie, że nic do ciebie nie czuje.
Mój świat walił się wokół mnie.
— I to nie zadziałało, — kontynuowała Sarah. — W noc przed twoim zwolnieniem mieliśmy ogromną kłótnię. Dowiedziałam się o wszystkim i on to przyznał. Powiedziałam mu, że nie mogę tak dalej żyć, że musi wybierać między mną a tobą. Więc cię zwolnił. Myślał, że jeśli znikniesz, ocali nasze małżeństwo.
Siedziałam tam oszołomiona. Nawet w najgorszych koszmarach nie mogłam sobie tego wyobrazić.
— Przykro mi, Lena, — powiedziała szczerze Sarah. — Nie chciałam, żebyś została w to wciągnięta. Nie wiedziałam, jak to naprawić, ale nie chciałam, żebyś płaciła za jego błędy. Chciałam tylko, żebyś znała prawdę.
Nie mogłam nic przetworzyć. Myśli wirowały mi w głowie, serce było ciężkie.
— Nie wiem, co powiedzieć, — wyszeptałam w końcu.
Sarah chwyciła moją rękę.
— Nie oczekuję, że mi wybaczysz. Chciałam tylko, żebyś wiedziała, że to nie twoja wina.
Pokiwałam głową, nadal w szoku.
— Dziękuję, że mi to powiedziałaś. Nie wiem, co teraz zrobię, ale przynajmniej znam prawdę.
Sarah uśmiechnęła się smutno.
— Uważaj na siebie, Lena. Mam nadzieję, że znajdziesz spokój w tym chaosie.
Gdy wyszłam z kawiarni, czułam ciężar tej prawdy na swoich barkach.
Moja kariera, zaufanie do Grega, moje poczucie własnej wartości—wszystko było zniszczone.
Ale przynajmniej znałam prawdę.
A prawda, choć bolesna, była pierwszym krokiem do odbudowy mojego życia.
