Zamówił pełny obiad i spojrzał przez okno. Po raz pierwszy od dawna nie miał setek rzeczy do zrobienia, więc chciał po prostu cieszyć się widokiem. Ale tam, blisko okna, były dwójka dzieci, które oblizywały usta, patrząc, jak inni jedzą, co poruszyło jego serce. Postanowił zaoferować im posiłek, a niedługo potem kelner przyniósł mu rachunek.
Dwoje dzieci poszło za mężczyzną. Z uśmiechem podał im menu i zapytał, co chcieliby zjeść. Zdezorientowane odłożyły menu na bok i wskazały danie, które zamówił dla siebie. Mężczyzna wezwał kelnera i zamówił dla nich jeszcze dwa takie same dania.
Brat i siostra spojrzeli na siebie, a potem zaczęli powoli smakować zupę, na początku jakby się bali, potem z coraz większą przyjemnością. Na deser zamówił im lody, a gdy dzieci odeszły, zamówił sobie kolejną kawę, czując, że zasłużył na to, że zrobił coś dobrego.
Niedługo potem kelner przyniósł mu rachunek i był zdumiony, gdy zamiast zwykłych liczb zobaczył karteczkę: „Nie można uratować wszystkich! Jednak dzisiaj udało ci się uratować dwoje! To wystarczy!”
Mężczyzna długo wpatrywał się w notatkę, a potem włożył ją do kieszeni. Nie miał już wątpliwości, że dobro wraca, jak bumerang.
Co o tym myślicie?
